Rüzgarın gücüne göre her mevsim yön değiştirenler yani...
Duruma göre "öğrenilmiş çaresizlik" elbisesi giyenler, duruma göre "afazi"ye gömülüp sessizlik girdabında kaybolanlar...
Sonra rüzgarın gücünü arkasına alınca "aslan" mış gibi kükreyenler...
Mevsimlik olmamak lazım...
Mazlumun, mağdurun, zayıfın, çaresizin, kimsesizin, yoksulun, hukukun, adaletin yanında olmak, bütün mevsimler bitse de sonsuza kadar ismimizi yaşatacak olandır...
***
"Bir bahçeniz olsun. Ve mutlaka yaprak döken ağaçlar dikin. Böylece zamanın geçtiğini daha iyi anlarsınız." demiş Corbusier.
Zaman geçiyor, mevsimler de geçiyor...
Tüm çabamız "sabah doğup akşam ölenlerden" olmamak; yani mevsimlik olmamak için olmalı...
Kaçımız başarabiliriz bilmiyorum ama denemeliyiz...
Per aspera ad astra!
