Bilgi artık elektronik makinelerde sayılıyor...
Bilgisayar ceplerde, ofislerde, okullarda...
Ama bilgi vicdana ve yüreğe ulaşmıyor...
Aksine bilgi (!) vicdanın ve yüreğin üstünü örtüyor...
Beton oluyor aslında yürekler...
Duygular beton dökülen yüreklerden yol bulup dışarıya çıkamıyor...
Hollywood eğitiyor...
İnternet eğitiyor...
Müzik eğitiyor...
Pop kültür eğitiyor...
***
Bu kadar eğitici (!) ile gelen eğitim birey yetiştirmiyor, sorumluluk yüklemiyor.
Bu eğitim mekanikleştiriyor.
Bu eğitim sorgulama mecali bırakmıyor.
Bu eğitim yaşamın koordinatlarını keşfetmemize izin vermiyor.
Bu eğitim insanların mutluluk katsayısını düşürüyor.
Bu eğitim insanı yalnızca yararlanılacak bir meta (madde, ürün, materyal) olarak gösteriyor.
Bu eğitim toplumu çok derin uçurumlara savuruyor.
Çünkü eğitimcilerin ruhu yok, vicdanı yok, duygudaşlığı yok...
Herşey para ve köşe dönmek için...
Per aspera ad astra!
