2 Haziran 2011 Perşembe

Vefaya Giden Katliam

Kendi doğrularım yalnız bıraktı beni,
Herkesten ve her şeyden önce. ‘E.Batur’





Kandırıyorlarmış bizi sevmişiz katillerimizi

En güzel şarkıyı ihanet makamında dinle

Bir şehrayinken eski fotoğraflar

Notalar düşer gözlerinden

Şimdi

Yolara düşeceğiz ölülerimizi ve ölümü aramaya

Bir suskun dost geçer birazdan kıyımızdan

Bilmez onu aradığımızı ve onu ağladığımızı

Hepimiz mi iyi değiliz

Ne çabuk unutuluyor yüz hatlarımızda ki sırlı hiyeroglif

Bizden habersiz siliniyor kader çizgimiz

Şimdiden sonra

Birileri ağlıyor mezarlıktan çok beride

İnsan doğdu, acı çekti ve öldü

Ama hiç bir şey net değildir

Bir şeyden özge

Kim ne derse desin

Kimsenin kendi dediğin olmadığı bir çağda

Her ne halde olursa olsun

Dostluk

Gecenin bir yarısı kırıp

Girmekte kapısını O’nun evine

‘O’ hayallerde yok artık, biliniyor

Katillerin,cellatların,suçluların,otoritelerin yüz hatlarından

Gayri bir minyatür gönder üşenme

Ölülerin yüzlerini resmeyleyen mesela Galip Dededen

Aşk denizi

Ki; Vefa Semtinde parçalansın diye duyarlı ellerimizde

Ve acıları gömmekle de bitmez ihanet

Karanfil kokulu çaylardan ne kaldı geriye...